ຊາວກະສິກອນໄດ້ສີດຢາຂ້າແມງໄມ້ໃນພືດຂອງເຂົາເຈົ້າ. ສັດຕູພືດ: ສັດຕູພືດແມ່ນແມງໄມ້ ແລະ ສິ່ງມີຊີວິດທີ່ເຮົາບໍ່ຕ້ອງການເຂົ້າມາໃກ້ພືດເຊັ່ນ: ກະຕ່າຍ, ກວາງ, ສັດເຫຼົ່ານີ້ສາມາດກັດກິນ ຫຼື ທຳລາຍຜົນລະປູກຂອງພວກເຮົາໄດ້ທັງໝົດ. ເຫດຜົນທີ່ຊາວກະສິກອນໄດ້ສີດຢາຂ້າແມງໄມ້ໃຫ້ປູກຝັງແມ່ນເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາສາມາດຜະລິດອາຫານໄດ້ພຽງພໍສຳລັບພວກເຮົາ. ຖ້າບໍ່ດັ່ງນັ້ນ, ສີດເຫຼົ່ານີ້ຈະທໍາລາຍພືດຜົນເຮັດໃຫ້ການສະຫນອງອາຫານຫນ້ອຍລົງ, ເຊິ່ງອາດຈະບໍ່ພຽງພໍທີ່ຈະລ້ຽງຄົນ. ນີ້ແມ່ນເຫດຜົນທີ່ວ່າຕົວແທນຄວບຄຸມສັດຕູພືດຖືກກ່າວເຖິງວ່າເປັນເຄື່ອງມືທີ່ຈໍາເປັນສໍາລັບຊາວກະສິກອນ.
ແນວໃດກໍ່ຕາມ, ທ່ານ ຈຳ ເປັນຕ້ອງພິຈາລະນາວ່າຖ້າທຸກຄົນໄດ້ສີດພົ່ນດ້ວຍສີດແມງໄມ້ຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ, ມັນຈະເປັນຕາຢ້ານຕໍ່ສິ່ງແວດລ້ອມ. ຫຼັງຈາກທີ່ທັງຫມົດ, ການສີດພົ່ນຫຼາຍເກີນໄປບໍ່ພຽງແຕ່ສາມາດທໍາຮ້າຍພືດ, ແຕ່ຍັງສັດແລະແມ້ກະທັ້ງຄົນ. ບາງຄັ້ງສີດອາດຈະເຂົ້າໄປໃນນ້ໍາ, ຫຼືດິນແລະຍັງຄົງຢູ່ທີ່ນັ້ນເປັນເວລາດົນນານທີ່ສາມາດສ້າງບັນຫາໃນອະນາຄົດ. ອັນນີ້ຍັງສາມາດສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ນົກທີ່ກິນແມງໄມ້ຫຼັງຈາກພວກມັນຖືກສີດພົ່ນ ຄືກັນກັບສັດປ່າອື່ນໆໃນບໍລິເວນໃກ້ຄຽງ. ດັ່ງນັ້ນ, ຊາວກະສິກອນຄວນລະມັດລະວັງໃນເວລາໃຊ້ຢາປາບສັດຕູພືດ.
ໃນທີ່ນີ້ຫຼາຍຄົນກັງວົນກ່ຽວກັບຄວາມປອດໄພຂອງສີດແມງໄມ້ແລະຮອຍຄາບອນຂອງເຂົາເຈົ້າ. ໂຊກດີ, ມີມາດຕະການທີ່ແຕກຕ່າງກັນເພື່ອຮັກສາແມງໄມ້ທີ່ເປັນມິດກັບສິ່ງແວດລ້ອມ. ສໍາລັບຕົວຢ່າງ, ຊາວກະສິກອນສາມາດປູກພືດບາງຊະນິດທີ່ຂັດຂວາງການມີສັດຕູພືດຫຼືພວກເຂົາສາມາດນໍາໃຊ້ແມງໄມ້ທີ່ເປັນປະໂຫຍດເຊັ່ນ: ladybugs ເພື່ອກິນສິ່ງລົບກວນໂດຍບໍ່ມີການທໍາລາຍພືດຂອງເຂົາເຈົ້າ. ເຫຼົ່ານີ້ສາມາດເປັນກົນໄກທີ່ມີອໍານາດຫຼາຍ, ແລະນໍາໄປສູ່ການນໍາໃຊ້ຫນ້ອຍຂອງສີດເຄມີ.
ໃນທາງກົງກັນຂ້າມ, ເຈົ້າສາມາດສີດແມງໄມ້ຫຼາຍປານໃດຫຼືບ່ອນທີ່ມັນຖືກນໍາໃຊ້ກັບອາຄານບາງຄັ້ງກໍ່ຂຶ້ນກັບກົດລະບຽບຂອງລັດຖະບານ. ຄໍາແນະນໍາ ການພັດທະນາຄໍາແນະນໍາແມ່ນມີຄວາມສໍາຄັນຍ້ອນວ່າພວກເຂົາຮັບປະກັນການນໍາໃຊ້ຢາປາບສັດຕູພືດທີ່ປອດໄພໂດຍຊາວກະສິກອນ. ເຊິ່ງເປັນສິ່ງຈຳເປັນໃນການປົກປັກຮັກສາຄົນ, ສັດ ແລະ ສິ່ງແວດລ້ອມ (ແລະ ມີສຸຂະພາບເຂັ້ມແຂງ).
ຊາວກະສິກອນຕ້ອງການຢາຂ້າແມງໄມ້ເພື່ອປ້ອງກັນພືດຂອງເຂົາເຈົ້າຈາກຄວາມເສຍຫາຍ. ຢ່າງຫນ້ອຍ, ຄວາມຫຍຸ້ງຍາກໃນການຜະລິດອາຫານພຽງພໍສໍາລັບທຸກຄົນຈະມີຂະຫນາດໃຫຍ່ພຽງພໍໂດຍບໍ່ມີອິດທິພົນຂອງພວກເຂົາ. ມີຫຼາຍຊະນິດຂອງສີດແມງໄມ້: ປະເພດທີ່ມາໃນຮູບແບບສີດ, ແລະຫຼັງຈາກນັ້ນມີຂີ້ຝຸ່ນຫຼື granule. Amphidesma ecotype ແຕ່ລະຊະນິດເຮັດວຽກຕໍ່ກັບສັດຕູພືດຊະນິດຕ່າງໆ (ການຄວບຄຸມແມງໄມ້, ໜູ ແລະຢາໄລ່ນົກ) ດັ່ງນັ້ນໜ້າທີ່ນີ້ເທົ່ານັ້ນ.
ແຕ່ການໃຊ້ສີດແມງໄມ້ຫຼາຍເກີນໄປສາມາດເປັນອັນຕະລາຍໃນຫຼາຍວິທີຫຼາຍກ່ວາຫນຶ່ງ. ມັນສາມາດເປັນອັນຕະລາຍຕໍ່ສັດ ແລະພືດ, ເຖິງແມ່ນວ່າຈະຊຶມເຂົ້າໄປໃນແຫຼ່ງນໍ້າດື່ມຂອງພວກເຮົາ ເຊິ່ງເປັນເລື່ອງໃຫຍ່. ເມື່ອເວລາຜ່ານໄປ, ສັດຕູພືດສາມາດຕ້ານທານກັບການໃຊ້ສີດແມງໄມ້ຫຼາຍເກີນໄປຂອງຊາວກະສິກອນ. ນັ້ນຫມາຍຄວາມວ່າການສີດພົ່ນຈະມີປະສິດທິພາບຫນ້ອຍໃນອະນາຄົດ, ເຮັດໃຫ້ຊາວກະສິກອນມີການປ້ອງກັນຫນ້ອຍລົງເພື່ອປົກປ້ອງພືດຂອງພວກເຂົາ. ນີ້ແມ່ນເຫດຜົນທີ່ວ່າມັນເປັນເລື່ອງທີ່ສໍາຄັນໃນເວລາທີ່ຊາວກະສິກອນຕັດສິນໃຈຢ່າງແນ່ນອນວ່າຈະໃຊ້ຢາຂ້າແມງໄມ້ຫຼາຍປານໃດແລະເວລາທີ່ເຫມາະສົມຂອງການນໍາໃຊ້ຂອງມັນ, ດັ່ງນັ້ນບໍ່ມີສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ເກີດຂຶ້ນ.
ພວກເຮົາຕ້ອງຫຼຸດຜ່ອນສິ່ງເສດເຫຼືອສະບຽງອາຫານແລະການບໍລິໂພກອາຫານທີ່ມີນິເວດນິເວດທີ່ສູງ, ປົກປັກຮັກສາສິ່ງແວດລ້ອມຂອງພວກເຮົາແລະສະຫນອງອາຫານທີ່ພຽງພໍສໍາລັບລຸ້ນ. ການຮັກສາພື້ນທີ່ທຳມະຊາດໃຫ້ແມງໄມ້ ແລະ ສັດຢູ່ເປັນວິທີທາງທີ່ຊາວກະສິກອນສາມາດຫຼີກລ້ຽງແມ່ກາຝາກເຫຼົ່ານີ້ໄດ້. ສະຖານທີ່ເຫຼົ່ານີ້ສາມາດຊ່ວຍຮັກສາລະບົບນິເວດໃຫ້ມີຄວາມສົມດູນ. ສັດຕູພືດຂອງທໍາມະຊາດ, ໃນທາງກັບກັນໄດ້ຖືກເກັບຮັກສາໄວ້ພາຍໃຕ້ການຄວບຄຸມໂດຍສັດຕູຂອງເຂົາເຈົ້າຫຼືເພື່ອນອື່ນໆທີ່ ladybugs ພຽງແຕ່ທົດແທນການເຮັດໃຫ້ການນໍາໃຊ້ສານເຄມີທີ່ບໍ່ຈໍາເປັນ. ຊາວກະສິກອນຍັງສາມາດໃຊ້ວິທີທາງເລືອກເພື່ອປົກປ້ອງພືດຂອງເຂົາເຈົ້າເຊັ່ນ: ພື້ນທີ່ປັບປຸງພັນຂອງເຂົາເຈົ້າຫຼືການປູກພືດບາງຊະນິດທີ່ຕ້ານແມງໄມ້.
ພວກເຮົາລໍຖ້າໃຫ້ຄໍາປຶກສາຂອງທ່ານຢູ່ສະເໝີ.
EN
AR
BG
HR
FR
DE
EL
HI
IT
JA
KO
PT
RU
ES
TL
ID
VI
TH
AF
MS
SW
UR
BN
CEB
GU
HA
IG
KN
LO
MR
SO
TE
YO
ZU
ML
ST
PS
SN
SD
XH